HET WINTERT
Vandaag blijven wij in de buurt. Wij hebben geen van allen zin om ver weg te gaan schilderen. En zo richten wij onze aandacht op een plek aan de Rotte. Waar een geheel van hout gebouwde sluis het middelpunt vormt van ik denk wel het kleinste gehucht, dat nog enigszins geïsoleerd ligt binnen de grenzen van Rotterdam. Het 'Boterdorpse Verlaat'.
Er liggen enkele huisjes, waarvan sommige uit de 18e eeuw, ze zijn gegroepeerd rond een waterdoorlaat, die eigenlijk nog maar weinig gebruikt wordt. Wij installeren ons daar en als vanzelf krijgen wij inzicht in het reilen en zeilen van deze kleine gemeenschap.
Vroeger bestond die uit lieden die wat te maken hadden met het onderhoud of de visserij op de Rotte. Tegenwoordig zijn er veel lieden neergestreken die voor veel geld een idyllisch optrekje zochten en eigenlijk niets geen binding met de natuur meer hebben. Dat zien we aan de grote bruggen voor de auto’s . Oud- inwoners klagen dat het niet meer zo gezellig is als voorheen. De rust is er uit. Men stapt voor de deur in de auto en zelfs het kleine stukje over de vaart is voor velen teveel gevraagd. Daardoor spreekt men elkaar niet meer.
Wij worden er ook mee geconfronteerd, als wij in de weg blijken te zitten.
Men beschouwt dit zelfs als pesten en in onvervalst Rotterdams wordt ons te kennen gegeven "...dat we moeten opkrassen". Onbegrijpelijk dat zoiets op zo’n romantisch plekje kan gebeuren. De onverdraagzaamheid ten top.
Maar het kan ook anders, blijkt later. Er komen ook bewoners gezellig praten en wij krijgen wat te drinken. We bewonderen hun groentetuinen en krijgen nog gezelschap van een groep politiemensen in opleiding die aan het klauteren gaan op de poorten van de sluis. Als zij er allemaal bovenop zitten vragen wij of we hun ladders even kunnen lenen, ze weten niet hoe snel ze weer naar beneden moeten komen.
Niet alleen de menselijke dorpsgemeenschap verandert, ook die van de dieren, zo blijkt. Verschillende keren hadden we al zitten kijken waar die papegaai resideerde die constant geluiden maakte. Het bleek dat de vogelpopulatie hier aan het veranderen was. Door het toenemen van een groep groene kleine papegaaien die het hier schijnbaar goed naar hun zin hebben.
Zo zie je maar weer, alles is aan verandering onderhevig.